حمد و سپاس او در حدّ اعلا و به گونه‏ای اوج گرفته که با کوه ایمان پیامبران و ملائکه مقرّب الهی برابری می‏کند: «الحمد للّه حمداً یعادل حمد ملائکته المقربین و انبیاء المرسلین»
تمام افکار، رفتار و وجود او در حوزه توحید الهی گام می‏نهد. جمله زیبا و پرمعنای «لاحول و لاقوّة الاّ باللّه» در مکان‏ها و موقعیت‏های سخت و دشوار و فدا شدن‏ها و فداکردن‏ها، از کلامش به گوش می‏رسد. خود و دیگران را به خدا متصل کرده است؛ همه چیز و همه جا را از نیروی خدا می‏بیند.

حمد و سپاس او در حدّ اعلا و به گونه‏ای اوج گرفته که با کوه ایمان پیامبران و ملائکه مقرّب الهی برابری می‏کند: «الحمد للّه حمداً یعادل حمد ملائکته المقربین و انبیاء المرسلین»
تمام افکار، رفتار و وجود او در حوزه توحید الهی گام می‏نهد. جمله زیبا و پرمعنای «لاحول و لاقوّة الاّ باللّه» در مکان‏ها و موقعیت‏های سخت و دشوار و فدا شدن‏ها و فداکردن‏ها، از کلامش به گوش می‏رسد. خود و دیگران را به خدا متصل کرده است؛ همه چیز و همه جا را از نیروی خدا می‏بیند.
وقتی از حرّ می‏پرسد: به یاری ما آمده‏ای یا به جنگ ما؟ گفت: برای مقابله و جلوگیری شما آمده‏ایم. امام علیه‏السلام فرمودند: «لاحول و لاقوّة الاّ باللّه العلّی العظیم» و نیز چندباری که به پشت خیمه‏ها آمد، این ذکر مقدّس را بر زبان داشت.
اخلاص برخاسته از ایمان و یقین حضرت، در تمام حرکات و سکنات او و اصحابش موج می‏زند و در این راه تنها رضایت خدا را می‏نگرد و می‏فرماید:
به خدا سوگند! از راهی جز این نخواهم رفت تا مشیّت الهی به وقوع پیوندد.
به فرمایش امام معصوم علیه‏السلام در وصیّت خود به محمد بن حنفیه، تنها به هدف و قصد اصلاح و نه مال و قدرت و ظلم و ستم از مدینه خارج شده است.6 و همه چیز ممکن و در دسترس و تمام موجودی خود، اعم از جان، فرزندان و دوستان و اصحاب، همه و همه را در راه خداوند متعال فدا می‏کند تا جایی که مصداق خارجی و واقعی «ذبح عظیم الهی» می‏شود!

مقتل الحسین، خوارزمی، ج 1، ص 230.
5. اشاره به آیه «و فدیناه بذبحٍ عظیم» (صافّات / 107)